เลือกหนังสือเล่มนี้มาอ่านในช่วงนี้เพราะมีความรู้สึก ว่าชีวิตของเรามันหยุดคิดไม่ได้เลย ไหนจะปรุงแต่ง ฟุ้งซ่าน ไม่มีความสงบเกิดขึ้นในใจเลย
แล้วอยู่ๆวันหนึ่งก็เหลือบไปเห็นหนังสือที่มีชื่อว่า “I may be wrong” หรือแปลเป็นไทยได้ว่า “ฉันอาจจะผิดก็ได้” ซึ่งครั้งแรกที่อ่านชื่อนี้แล้วเหมือนมนต์สะกดว่า “หากเรามีความคิดแบบนี้ได้ เราจะได้เป็นคนที่ไม่ต้องไปโทษใคร ทุกอย่างเป็นความคิดของตัวเราเอง ทุกอย่างเราอาจจะผิดเองก็ได้”
เนื้อเรื่องภายในเล่ม กล่าวถึงชาวต่างชาติท่านหนึ่งที่มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี เป็นนักเศรษฐศาสตร์ แต่เกิดเบื่อหน่ายชีวิตทางโลกขึ้นมา เลยจับผลัดจับผลูได้เข้ามาบวชเป็นพระป่าในประเทศไทย
ความประทับใจที่มีในหนังสือเล่มนี้ คือการที่ผู้เขียนพยายามบอกเล่า การหาวิธีในการเอาชนะกับปัญหาที่คิดว่าคนเราทุกคนต้องเจอ นั่นคือการที่เราไหลไปตามความคิด ปรุงแต่งจิตให้คิดไปเองจนชีวิตของเรามีแต่ความวุ่นวายใจ โดยส่วนตัวในขณะที่อ่านหนังสือเล่มนี้ ตัวผมเองก็พึ่งเริ่มทำสมาธิได้ไม่นาน และมีประสบการณ์บางสิ่งบางอย่างที่คล้ายกันกับผู้เขียนในหนังสือเล่มนี้ จึงทำให้ตลอดการอ่าน มีความนิยมชมชอบในใจ อ่านไปหัวเราะไป
ในหนังสือไม่ได้บอกเล่าถึงพิธีการสวดมนต์ พิธีรีตรองต่างๆ หรือความอัศจรรย์ที่เกิดจากการปฏิบัติแต่อย่างใด แต่ในนั้น ผู้เขียนได้บอกเล่าเรื่องสถานการณ์บางอย่างที่ยากลำบาก และความบังเอิญที่มาช่วยให้ผ่านสถานการณ์นั้นๆไปได้อย่างง่ายดายในเรื่องต่างๆแทน ?!
ช่วงท้ายของหนังสือ มีบางช่วงบางตอนบอกเล่าเกี่ยวกับการทำการุณยฆาต โดยในตอนนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับพ่อของผู้เขียน ซึ่งในบทนั้นระหว่างอ่านไป ผมก็หดหู่ไป และคิดต่อไปอีก ว่าหากในอนาคตมันสามารถทำได้โดยถูกกฏหมาย เราจะเลือกการจบชีวิตให้กับร่างกายของเรามั้ยนะ (อ่านจากหนังสือเล่มนี้ วิธีปฏิบัติทางพระ เรื่องกายกับจิต มันไม่ใช่สิ่งเดียวกัน หากเราไปเลือกจบชีวิตให้กับร่างกาย มันถูกแล้วจริงหรอ ?)
หลังอ่านจบ คิดว่าตัวเราได้คาถาที่ทำให้เรามีชีวิตต่อไปอย่างไม่ฟุ้งซ่าน อย่างน้อยก็ช่วงที่อ่านหนังสือเล่มนี้ และเชื่ออีกว่าหากเรายังทำวิธีการปฏิบัติตามหนังสือเล่มนี้ ตัวเราน่าจะมีความวุ่นวายในชีวิตน้อยลง ไม่มากก็น้อย
สุดท้ายขอส่งบุญให้ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้อยู่ในที่ที่มีความสงบ-สุขตลอดไป และขอขอบคุณที่มอบสิ่งดีๆ ที่มาช่วยให้ผมมีสติ และมีชีวิตที่ดีต่อจากนี้ไปด้วยครับ สาธุ